Ik laat je, ik laat je nu maar gaanwij samen is nu echt van de baanik weet niet wat het ismaar verdomme het doet pijnIk laat je weer jezelf zijnal het andere was toch maar schone schijnik weet niet wat het ismaar verdomme het doet pijnM’n wereld is te kleinom niet bij jou te zijnwaar moet ik nu heenhelemaal alleenIk laat je, ik laat je nu maar loswij tweeÙn, veel te wankel en te brosik weet niet wat het ismaar verdomme het doet pijnM’n wereld is te kleinom niet bij jou te zijnwaar moet ik nu heenEigenlijk is het zondemaar de knoop, die hak ik doorlangzaam wordt me helderdat ik jou niet toebehooral dagen weet ik zekerdat ik me niet vergisik weet nu wat het isMaar verdomme het doet pijnhet doet pijn, het doet pijnmaar verdomme het doet pijnM’n wereld is te kleinom niet bij jou te zijnwaar moet ik nu heenhelemaal alleen
Ik laat je, ik laat je nu maar gaan