je komt de kamer in en je moet lachenje lieve lach ken ik maar al te goedje kust me – toch is er iets veranderdik weet niet waar ik mijn armen laten moetik breng je toch geen nieuwswanneer ik zeghet gevoel is weghet gevoel is weghet grote grote gevoel is weghet is jouw schuld niet en net zomin de mijnehet is de manier waarop de dingen gaanhet is wat de tijd kan doen met twee mensenhet was goed – maar nu mankeert er toch wat aanen ik doe je toch geen pijnwanneer ik zeghet gevoel is weghet gevoel is weghet grote grote gevoel is wegde kamer waarin we jaren leefdenis weer de kamer die die altijd wasde bank is weer een bankhet bed weer een paar planken met een matrasen ik doe je toch geen pijnik breng je toch geen nieuwswanneer ik zeghet gevoel is weghet gevoel is weg
het grote grote gevoel is weg