Zittend bij het raamIk kijk naar al die mooie mensenZe gaan uitZe gaan naar huisJe weet het nietZo langzaam als het regentDe verliefden doet het nietsLaat niemand ze vertellen dat het giet Maar degene die alleen gaanWeggedoken in hun jasZij die gaan omdat ze ergens moeten zijnZe kleuren beter bij de liedjes die de barvrouw ons draaitRustig, als het zesde glas wijnEr blijft een vrouw staan voor het raamLijkt of ze wil dat ik iets zegHet zou hier Brussel moeten hetenWas ik eindelijk eens weg Zittend bij het raamIk kijk naar al die mooie mensenEn af en toe keken ze terugMaar vaker nietBinnen gaan de jassen aanDe glazen leegDe mensen staanEenentwintig gulden staan we quitte En ik ga mee met wie alleen gaanWeggedoken in mijn jasNiemand slaaptDe eenzame die lachtIk ga links want ik moet rechtsEn we gaan nog niet naar huisIk speel Brusseltje vannacht Er zit een dame voor het raamLijkt of ze wil dat ik iets zegHet zou hier Brussel moeten heten
Dan was ik eindelijk eens weg